Aan mijn zoon, Vorige week vrijdag was je na school een tweetal uren alleen. Ik was laat, jij was op tijd. In die luttele 2 uur dat je thuis alleen op me wachtte, heb je een heuse website gemaakt, t.t.z. een blogsite. Dat is anno 2010 een webstek waarbij de hoofdfunctie bestaat om berichten de […]

Aan mijn zoon,   Het duurde even tot de volgende brief er was, maar het was druk. En ik had geen energie om tot schrijven, of eerder tot even nadenken te komen. Druk, het is een begrip dat we in onze samenleving zo vaak horen. De ziekte van onze tijd, wordt wel eens gezegd. Of […]

Aan mijn zoon,   Op welke wijze lees jij op dit ogenblik, ttz. In 2030, deze brief? Zit jij nu achter een computerscherm? Dat is anno 2010 een apparaat met een vlak LCD-beeldscherm dat rechtop staat op je bureau met daarvoor een azerty-klavier waarmee ik deze tekst, letter voor letter, heb ingetikt. Naast dat klavier […]

Aan mijn zoon,   Slechts één dag is verstreken sedert mijn vorige brief. Zo zie je dat je inspiratie niet echt in handen hebt. De vraag die ik mezelf stelde in je vorige brief bleef me achtervolgen. Figuurlijk dan, want ik zat deze ochtend op de motorfiets op weg naar een klant. En op een […]

Aan mijn zoon,   Het is nu elf dagen geleden dat ik besloten heb je te schrijven. Langer dan ik had gedacht, maar zoals dat doorgaans gaat, heeft een mens altijd allerlei andere zaken te doen, dan diegene die eigenlijk belangrijk zijn. En dit vind ik nochtans belangrijk. Niet noodzakelijk voor jou, want noch ik […]

Aan mijn zoon,   Ik heb besloten je de komende tijd brieven te schrijven. Niet dat je ver weg bent, we wonen, gelukkig, zij het parttime, samen en het is ook niet dat we “not on speaking terms” zijn. We hebben een goeie band. Maar toch wil ik je nu schrijven. Ik schrijf je alsof […]