Meest recente verhalen
- 4 februari 2025
Staat de tijd stil of tikt ze gewoon in een lus? Het was een vraag die hij zich stelde terwijl hij vanop het bordes van de vuurtoren naar de kleine golven keek die zich onafgebroken aan het strand gaven. Er komt geen einde aan de liefde van de zee voor het strand, dacht hij. Wat hoger op het zand lagen schelpen. De eb was ingezet. Veel kokkels en hier en daar witte nonnetjes, zoals hij wist van haar, die ze verzamelde en waar ze een datum in noteerde en soms een sterretje. Als ze gevreeën had. Ze had haar collectie aan hem getoond. De kinderlijke onbeschaamdheid waarmee ze met schelpen de … - 4 januari 2025
De uil zat rugwaarts op een tak, hoog in een boom. Je kon hem goed zien zitten, een donkere vlek in een naakte kruin. Het was winter. De uil kon het niet meer aanzien en had de blik afgewend. Het tijdperk van het weten was aangebroken. Het zou zijn tijdperk moeten zijn. Hij, het symbool van de kennis! Hij was de uil van Athena, of van Minerva, zo je wilt. Het symbool van de wijsheid, vooral in de donkere dagen, wanneer hij best ziet. Misschien had Hegel het bij het rechte eind toen hij schreef dat de uil van Minerva pas aan zijn vlucht begint bij het aanbreken van de avondschemering. De … - 19 november 2024
“Het is te danken aan het feit dat uw voeten op aarde maar zulke kleine plaats innemen, dat er zoveel ruimte overblijft waar je naartoe kan wandelen.” Deze uitspraak komt oorspronkelijk van mijn favoriete Chinese filosoof Zhuangzi – ik verwees wel vaker naar hem – vertaald door mijn favoriete Belgische filosoof, Ulrich Libbrecht. De zin komt uit zijn boekje “Met dank aan het leven”. Ook daar verwees ik wel vaker naar. Zijn boekje ligt voor een tweede of misschien wel derde lectuur op mijn leestafel tijdens dit jaar van mijn dagboek. Zoals Libbrecht, reflecteer ik dit jaar over mijn leven. …
Meest recente meningen
- 5 maart 2025Een tijd geleden verstreek het jaar waar ik een dagboek mee zou vullen. Op 24 februari 2024, mijn verjaardag en helaas ondertussen een datum die de rest van de wereld associeert met de start van de oorlog in Oekraïne, vatte ik het idee aan om mijn jaar te documenteren. Afgelopen 24 februari schreef ik een slot die ik te deprimerend vond; die oorlog toch en ondertussen het verbijsterende schouwspel dat zich in de Verenigde Staten afspeelt. Ik wou en zou geen kritieken schrijven – dat besloot ik al jaren geleden. Er verschijnen genoeg teksten op allerlei platformen die wijzen op wat allemaal …
- 17 december 2024
“Hij is gestorven!”. Het bericht verscheen zaterdagochtend om 7u40 op het scherm van mijn smartphone. De afzender was één van mijn vroegere professoren, een emeritus zoals de tijd dat opeist en die ik ondertussen een vriend mag noemen. Een van bizarre zaken die ons verbindt is “hij” die gestorven is. Vrijdag 13 december overleed Charles Handy. Ik noem Handy één van mijn ankerpunten. Voor ons beiden, de emeritus en ik, is hij een monument in de managementwetenschap, meer bepaald de organisatieleer. Al jaren houden de Prof en ik angstvallig Wikipedia in de gaten om te kijken of Handy nog in … - 15 juni 2022
Hij verzamelt. Of eerder hij gooit niets weg. Een keukentafel wordt een bijkeukentafel en een bijkeukentafel wordt een hobbytafel. In elk voorwerp zit wel ergens een verborgen volgende toepassing. Soms zelfs een mooiere dan waarvoor ze gemaakt werd. Als een voorwerp geen derde leven heeft gekregen is het een verspilling. En zo krijgt elk voorwerp een verhaal. En wie een verhaal heeft, is rijk. Wie veel verhalen heeft, nog rijker. Ervaringen maken je blik op de wereld groter en vooral milder. Ervaringen zijn als wortels voor je groei. Hij zegt het niet en denkt het niet, maar groeit wel. Zijn …