- 4 januari 2025
De uil zat rugwaarts op een tak, hoog in een boom. Je kon hem goed zien zitten, een donkere vlek in een naakte kruin. Het was winter. De uil kon het niet meer aanzien en had de blik afgewend. Het tijdperk van het weten was aangebroken. Het zou zijn tijdperk moeten zijn. Hij, het symbool van de kennis! Hij was de uil van Athena, of van Minerva, zo je wilt. Het symbool van de wijsheid, vooral in de donkere dagen, wanneer hij best ziet. Misschien had Hegel het bij het rechte eind toen hij schreef dat de uil van Minerva pas aan zijn vlucht begint bij het aanbreken van de avondschemering. De … - 19 november 2024
“Het is te danken aan het feit dat uw voeten op aarde maar zulke kleine plaats innemen, dat er zoveel ruimte overblijft waar je naartoe kan wandelen.” Deze uitspraak komt oorspronkelijk van mijn favoriete Chinese filosoof Zhuangzi – ik verwees wel vaker naar hem – vertaald door mijn favoriete Belgische filosoof, Ulrich Libbrecht. De zin komt uit zijn boekje “Met dank aan het leven”. Ook daar verwees ik wel vaker naar. Zijn boekje ligt voor een tweede of misschien wel derde lectuur op mijn leestafel tijdens dit jaar van mijn dagboek. Zoals Libbrecht, reflecteer ik dit jaar over mijn leven. … - 28 oktober 2024
Dit verhaal kwam tot stand tijdens een wandeling door Parijs. Bijna alles wat hieronder staat, is waargebeurd. Bijna. Eén In een bloempot, hangend uit een vensterraam in het centrum van Parijs, zochten de laatste zonnebloemen vanop de derde verdieping naar de zon. Het was beter dan daar beneden. In de smalle straat, Rue au Maire, was er op de begane grond nooit zon, behalve tijdens de zonnewende. Het was een dag die in de straat gevierd werd. De zonnedag. De straat was als het ware een hemelklok waar je je uurwerk op kon gelijk zetten. In het café beneden hingen foto’s van elke zonnezoeker. …
