Achtendertig uur

Achtendertig uur. Hij schat dat hij haar in zijn hele leven ongeveer achtendertig uur zag. Een kleine werkweek zeg maar. Misschien iets langer. En nu zag hij haar opnieuw. Of eerder zij hem. Na tien jaar. Zijn naam roepend met haar brede en zo herkenbare glimlach. Ze omhelsde hem en gaf zelfs een kus. Hoe bevreemdend dat dit een vermeldenswaardig feit was in de nazomer van 2021. Temeer daar het van iemand kwam die tien jaar lang een onbekende bekende was. Geen viruscordon, maar vriendschap over de jaren heen. Haar initiatief gaf hem het ontspannen gevoel dat je kan hebben onder de douche na een intense dag labeur. Impuls van rust door lichaam en geest. En hij hield wel van een kus.

Hoe praat je afwezige vriendschap bij? Het is een vraag die velen zich stellen na anderhalf jaar isolement om dan te ontdekken dat de relatieleemte overbrugd wordt alsof de laatste ontmoeting gisteren was. Soms. Zoals nu. Vriendschap kent geen erosie. Ze was ook geen haar veranderd en dat hielp. Geen zeven verschillen te bespeuren tussen zijn herinnering aan haar en haar verschijning nu.

Ze las zijn stukjes zei ze. En met bijzonder plezier. Hij schreef. Ze kreeg ze van haar man die een vriend was van de schrijver. Haar man had een beroep waarbij ratio en emotie vaak als een kluwen moest ontward worden. En dat kon hij als geen ander. Objectiviteit en subjectiviteit scheiden zonder het één ondergeschikt te maken aan het ander. Hij was advocaat. En dus een goeie. De teksten die hij dagelijks las waren heel anders dan de stukjes van de schrijver. Alhoewel. Een pleidooi vraagt ook een reflectie.

De advocaat was ook muzikant. Hij zong die avond zijn lied voor haar dat hij ooit geschreven had toen zijn vrouw nog vriendin was en dat was ze nog altijd. De schrijver lachte vanachter zijn drumstel. Hij keek naar de zingende advocaat en zijn vrouw en hoe ze zowel trots als verlegen de onverwachte aandacht onderging. Ze lachte opnieuw haar brede glimlach. Een glimlach die hij achtendertig uur kende, het coronacordon doorbrak en de  irrelevantie van tijd onder vrienden illustreerde.

De nacht viel over de zanger en zijn lief. De drummer wist dat hij zou schrijven.

Become a patron at Patreon!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *