Ze sluit steevast met een x haar berichten af. Eén letter, die veel waarde heeft. Dat weet ze van Scrabble. Een letter die een kus moet voorstellen en die het beter doet dat dan de vele emoji-versies waar er de eeuwige twijfel is welke je moet kiezen om de gepaste nuance weer te geven. Te […]
De wijzers van de klok voeren de enige dans uit die ze kennen. Het meisje kijkt naar de klok. Hoe vaker ze kijkt, hoe trager de wijzers lijken te bewegen. Hoe langzamer de dans. Hoe langzamer de tijd. Vertraagde tijd. De jongen kijkt naar de wijzers van de klok en ziet het meisje. Haar gelaat, […]
Voorwoord Dit is een geschiedenis over onbereikbaarheid. Onbereikbaarheid is iets dat we allemaal wel begrijpen maar we beseffen de pijn ervan niet vooraleer we erin terecht komen. Het is een emotie die je herkent maar niet kan voorvoelen. Mocht je ze kunnen voorvoelen, dan zou je er alles aandoen om ze te verhinderen. Maar zoals […]
Ze kijkt recht in de lens van de camera zoals iedereen dat vandaag doet. Ooit weggelegd voor getrainde tv-gezichten, vandaag een vaardigheid beheerst door velen. Ze spreekt. Hoewel gereserveerd bij aanvang, breekt de vastberadenheid, haar zo kenmerkend, heel even door. Ze spreekt in letters met fluwelen verdriet omzwachteld. Haar boodschap is er één van afscheid. […]
Hij keek naar de klas en de klas keek naar hem. Ze wisten dat dit het afscheid was. Afscheid van een lange samenwerking. Samen hadden ze jarenlang zorg gedragen voor de kinderen. De klas voorzag in geborgenheid en comfort, hij bracht inzicht en kennis maar ook zorg en aandacht. Aandacht voor elk kind, die hij […]
Op zes maart publiceerde ik een verhaal “Vindertje” over mijn bezoek aan het strand van mijn geboortestad. Ik schreef over hoe het strand het leven in de mensen terug naar boven brengt. Ik schreef ook dat alle winkels – toen nog maar net – gesloten waren. Op de dag van dit schrijven, 21 mei 2020, […]
“Wat is liegen?” vroeg het meisje. Ze was zes jaar en stelde de vraag waar een tachtigjarige het antwoord ook niet op wist. Het was even stil. Hij aarzelde. Hij had de tachtig nog niet bereikt, maar had al begrepen dat hij deze vraag nooit ondubbelzinnig zou kunnen beantwoorden. “Liegen is…”, begon hij ,”…iets vertellen […]
“Ik heb geen herinnering meer aan de toekomst”, zei ze. “Is dat niet normaal?” zei hij. “Vroeger had ik een goed idee van wat de toekomst zou brengen”, zei ze, “ik had plannen. Nu heb ik zorgen. En weet ik zelfs niet meer wat dat idee was. Ik heb geen herinnering meer aan de toekomst.” […]
Een stem vol aandacht. Dat kreeg hij als geschenk op het einde van een bevreemdende dag. Hij voelde zich alleen. En met hem miljoenen andere mensen. Een daarvan was zij. Alleen te midden van alle andere alene mensen. Niet eenzaam, maar alleen. Omdat iedereen op armlengte afstand leefde van elkaar. Iedereen verdacht. Hoewel zij van […]
De trein pendelt naar de stad. Alleen. Niets is meer alleen dan een trein die rijdt zonder reizigers. Een lege doos die plichtsbewust heen en weer rijdt over zijn spoor. Onverstoord. Maar eenzaam. Het raam kijkt naar buiten. Binnen is er niets te zien. Het meisje dat zo vaak haar beeltenis laat weerspiegelen, is weg. […]