Wie ben je? Ze keek haar aan. Ze zei niets. Er klonk wanhoop in haar vraag. Ze dacht dezelfde vragen die ze zichzelf al heel haar leven stelde. Wie ben jij? Ze keek en zag haar eigen beeltenis. Zo gaat dat met spiegels. Ze tonen je wat jezelf laat zien. Ze luisteren. Antwoorden doen ze nooit. Enkel tonen. En om het wat moeilijk te maken, in spiegelbeeld. Wie wel eens in de spiegel kijkt, geraakt soms in de war. En al zeker in de badkamer.
De badkamer van haar leven. Die plek waar de voorbereidingen getroffen worden voor de dag die komt. Of waar de sporen van wat was, worden weggeveegd. De plek waar de tijd altijd nu is. Waar handelingen rituelen zijn, sacraal zowel als banaal. Bewust en onbewust, hand in hand. Haar blik dwaalde af naar de voorwerpen op het schapje dat voor de spiegel was gemonteerd. Een beker en wat verzorgingsproducten. Sporen van hoe ze zichzelf wilde laten zien aan de buitenwereld. Camouflage van haar ziel. Verborgen voor het publiek. En voor zichzelf. Ze vertoefde in de badkamer van haar leven. Dat dacht ze toen ze in de spiegel keek en wachtte op het antwoord dat ze nooit zou krijgen.
Vanuit het deurgat keek hij haar aan. Hij herkende haar mooie maar vragende blik. Hij herkende ook de vraag. Hoe vaak hij die zichzelf had gesteld. En hoe vaak zij hem geantwoord had met haar zachte ogen, in een woordenschat waar geen letters voor zijn. Hij kwam dichterbij en legde zijn hand in haar hals. Voelde haar lichaam opspannen om daarna aarzelend te ontspannen. Toen ze voelde dat hij niet losliet, gaf ze zich over. Aan hem, maar vooral aan zichzelf. Ze hoorde hem zijn mantra zeggen: zoek niet daarboven wat beneden zit. Terwijl ze hem omhelsde, keerde haar spiegelbeeld zich discreet weg. Genoeg vragen voor vandaag. Tijd om de wereld te beleven. Tijd om een stap te zetten. Teder bemind worden doet twijfel verdwijnen. Al was het maar even.
De nacht dekte hen beiden toe. Morgen zou ze opnieuw in die badkamer staan. Dezelfde vraag, dit keer met de klank van hoop. Omdat de nacht doet wat alleen de nacht kan doen. Omdat het zoeken zoveel mooier is dan het vinden.
