Dirk had het moeilijk gehad. Hij was in een nieuwe werkomgeving terecht gekomen, en hij kon er eerst helemaal niet aarden. Nog een geluk dat hij een nieuwe job had gekregen. Want na 20 jaar dienst was hij plots uit de rangen gehaald en letterlijk aan de kant gegooid. Zijn collega’s hadden zelfs niet naar hem opgekeken. Ze gingen gewoon verder met hun werk.
Hij herinnerde zich nog hoe hij daar lag. Klaar voor de vuilnisbak. Gelukkig had zijn nieuwe werkgever hem tijdig gevonden en hem meegenomen naar huis.
Dirk is, of eigenlijk moet ik was zeggen, een kermiseend. Je weet wel, zo’n felgekleurde plastieken eend met een ring door zijn kop, die je kon opvissen aan het “viskraam” op de kermis. Heel zijn leven had hij doorgebracht in die visvijver van dat kraam. Steeds zwemmend in de richting die de baas hem had opgedragen. Samen met zijn 50 andere collega’s.
Hij had veel kinderen gelukkig gemaakt. Nog altijd hoorde Dirk het gekraai van de dreumes die na vele pogingen toch zijn vishaakje door Dirk’s ring kreeg. Hij nam er de vele klappen tegen zijn kop graag bij. Want zo’n kind, dat mikt niet zo goed.
“De kleinste waren het plezantst”, zei Dirk altijd. Die kunnen immers niet lezen. Dirk had het cijfer TWEE vanonder op zijn lijf staan. Dat is het aantal punten dat de visser verdient door Dirk uit het water te hengelen. En TWEE is helemaal niet veel. Op de hiërarchische ladder van de kermiseenden, is dat de op één na laagste plaats.
De moeders durfden Dirk wel eens teruggooien, om zo hun spruit een nieuwe kans op “meer” punten te geven. Maar die hele kleintjes protesteerden dan vaak heftig. Waardoor Dirk nog meer de liefde van en voor de kleuter voelde. Grote mensen zijn niet lief, ze denken alleen aan de punten. Niet aan het visplezier. Het is nochtans een VIS-kraam, geen PUNTEN-kraam.
En nu zat Dirk te dobberen in een bad, ergens bij een Peuter thuis. De Peuter had Dirk zien liggen op het droge. Zijn ring was kapot. Een kermiseend met een kapotte ring is waardeloos. Bijna werd hij in de vuilbak gekieperd. Totdat die Peuter dus langs kwam. Hij had niet veel geluk gehad bij het vissen. En de viskraamuitbater had Dirk dan maar meegegeven als troostprijs. De Peuter glunderde van trots. Hij had een echte kermiseend.
Dirk zat samen met een badeend en een half verzopen action-man-pop in het bad te wachten op de Peuter, die nog uitgekleed moest worden. Hij moest nog wat wennen aan het schuim. Het prikte wat in zijn ogen.
De badeend had hem al behoorlijk uitgelachen. Dirk, met zijn door de zon verschenen plastieken lijf. Vol krassen van al die haken die ooit naar hem gehengeld hadden. Met een gat in zijn kop, waar ooit de ring had gezeten. En helemaal kompleet werd de hilariteit toen Action Man, die met zijn kop onder water hing, had gelezen dat er een TWEE op zijn onderkant stond. Een miserabele twee. De badeend had smalend gelachen. Het was er eentje van het type met zo’n zwarte zonnebril op. En als je op zijn lijf duwde dan kon je met water spuiten. Coole Badeend.
Dirk was getekend door zijn verleden en dat maakte de start van zijn nieuwe carrière er niet gemakkelijker op. Stilletjes hoopte hij dat de zeep van het bad die TWEE na enige tijd zou doen verdwijnen. Maar wellicht zou dan het kwaad allang geschied zijn. Dan zouden alle badspeeltjes ondertussen wel weten dat Dirk een “TWEE” was.
De Peuter werd in het bad gezet. Meteen greep hij naar Dirk. Voorzichtig nam hij hem op en begon hem te aaien. De peuter zette Dirk neer en gaf hem kleine duwtjes tegen zijn achterste. Dirk deed zijn best om waardig in een kringetje te zwemmen voor zijn nieuwe baas. Die was opgetogen en gelukkig. Coole Badeend kreeg een stamp en vloog over de rand van het bad. Action Man dreef ergens ondersteboven in het schuim. De ogen rood van de zeep. Dirk was de koning van het bad. Dankzij hem was het voor zijn baas nu elke dag kermis. Zelfs de moeder was blij, nu ze eindelijk haar kleine rustig zag spelen. Met een versleten eend.
En Dirk, hij hoopte alleen maar dat die TWEE zou afgewassen zijn tegen de dag dat de Peuter zou kunnen lezen. Ondertussen genoot hij met volle teugen van zijn nieuwe job.
