- 17 mei 2024Wie schrijft, doet dit omdat je denkt dat je gelezen zal worden. Zelfs dit dagboek ontstaat, in mijn geval althans, omdat ik lezers verwacht. Het opnemen van de pen, eerder het indrukken van de eerste letter, komt op het moment dat je denkt dat je iets te vertellen hebt dat voldoende de moeite waard is. In de meeste gevallen gaat het om een fijne, noem het een geslaagde gebeurtenis of een bedenking waarvan je vermoed dat ze slim of verrassend genoeg is. Zelden, opnieuw in mijn geval, schrijf je over twijfel of over die dingen die niet lukken. Wie wil nu immers lezen wat allemaal misloopt bij …
- 12 mei 2024
De tijd tussen de dagboekbijdrages neemt toe. Niet veel, maar toch een beetje. De twijfel duikt af en toe op of er wel genoeg gebeurt op een dag dat het vermelden waard is. Wat meteen de vraag oproept of je enkel moet schrijven als er iets voorvalt dat buiten het dagdagelijkse ligt. Toon Hermans – je weet wel, mijn grote held – schreef destijds een van de meest ontroerende liedjes over het dagdagelijkse: Ze dekte de tafel. De beelden die hij in het nummer schetst staan in schril contrast met de hele belevingsinflatie waar het internet vol van zit. Iedereen moet elk weekend wel de meest … - 19 april 2024
Het is drie weken geleden dat ik verslag uitbracht van dit levensjaar in mijn dagboek. Ik ben drie weken ouder geworden. Gelukkig. Het alternatief was minder aantrekkelijk. Het is negentien april en opnieuw vier ik een verjaardag. Een vriendin is jarig, zo ook gisteren, een oud-collega en morgen, mijn moeder. Je kan maar beter de vlaggen laten hangen denk ik dan. En toch. Elke ontstaansdag is een andere, en dan ook weer niet. Ik schreef aan de jarige van vandaag – een traditie die ik aanbeveel, het brengt je steeds opnieuw dichter bij de essentie van wat vriendschap is, hoe een geschiedenis …
