Ze zag hem tussen de regendruppels wegwandelen. Tussen de druppels, want ze leken hem niet te deren. Doorgaans trekken mensen hun schouders op als het regent, alsof ze hierdoor minder nat zouden worden. Maar niet hij. Met een eerder stralende stap liep hij over het meer dan natte trottoir. Ze lachte. Hij geloofde doorgaans in het mooie en het goeie, zelfs in de regen. Hij bezat die vreemde mengeling van naïviteit en doordachtheid. Geloven dat alles goed kwam, zelfs met diepe gedachten die de volledige mensheid overschouwde. Dat vond ze fijn aan hun ontmoetingen. Nooit banaal maar ook zelden beladen. Vaak spannend. Ze voelde hoe hun relatie zich als een slackline gedroeg, verend en springend in alle richtingen en toch sterk om de overkant te bereiken. Evenwicht en concentratie was nodig, maar eerder speels dan bloedernstig. Slackliners lachen meer dan koorddansers.
In de verte zag ze hem naar boven kijken, niet achterom. Dat deed hij niet. Steeds vooruit, naar morgen, die komt met ongenadige zekerheid. Beter ze met beide handen vastgrijpen, zoals een volleerd doelman, zei hij vaak.
De avond was fijn geweest zoals al hun avonden waren. Zeldzaam als sneeuwdagen in de winter, onverwacht en gespreid, met de aarzeling waarmee sneeuwvlokken naar beneden dwarrelden om dan meteen te smelten of als een gekristalliseerde verwondering te blijven liggen. Je kon het nooit op voorhand weten. Deze avond was er één van gekristalliseerde verwondering geweest. Het bed de ontdekking.
De vlok bleef lange tijd in haar handpalm zichtbaar, tot deze zich uiteindelijk toch gewonnen gaf aan de temperatuur van haar huid. Ze had hem gevoeld met vergelijkbare aarzeling . Ze hadden de vele gaten in hun geschiedenis gevuld met verhalen. Dat gaat zo als je elkaar zo lang kent maar toch weinig weet. De avond was tekort geweest, maar de weg naar morgen nog niet beëindigd. Het plamuren van het verleden zou nog even doorgaan om morgen satijnglad te maken. De toekomst kende nog vele avonden zoals deze. Niets mooier dan gedeelde aandacht, liefhebben en “geliefhebd” worden.
Terwijl ze hem de hoek zag omslaan, voelde ze hoe een regendruppel langzaam langs haar nek naar binnenliep, een late streling van een lange avond. Diep vanbinnen.
Dit is het “spiegelverhaal” van Geluksdruppels.